شهیده باقری-کبری

شهید کبری باقری

نام پدر : اکبر

تاریخ تولد : 17-11-1366 شمسی

محل تولد : البرز-کرج

تاریخ شهادت : 3-6-1399 شمسی

محل شهادت : 

شهید کبری باقری فرزند جانباز متوفی اکبر باقری در سال ١٣٦٦در خانواده ی مذهبی چشم به جهان گشود. وی آخرین فرزند و عزیز و نازپرورده‌ی خانواده بود.

تحصیلات ابتدائی و راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت تا اینکه در  سال 1383پدرشان به علت عارضه شیمیایی که نشان جنگ تحمیلی بود در صبح روز ٢٢بهمن چشم از جهان فروبست و به یاران شهیدش پیوست.

در آن سال کبری در مقطع دوم دبیرستان در مدرسه شرافت مشغول به تحصیل بود که با از دست دادن پدر درس و مشق و مدرسه را رها کرد اما کم کم به کمک یکی از ناظمان مدرسه به نام سرکار خانم منشوریان به تحصیل ادامه داد و موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.

با این حال به دلیل سن بالا نتونست برای پیش دانشگاهی در مدرسه ادامه تحصیل دهد و به مدرسه بزرگسالان رفت. او همیشه دوست داشت در رشته پرستاری ادامه تحصیل دهد و سرانجام نیز با تلاش و زحمت در کنکور رشته پرستاری قبول و پرستار شد.

او در روز ثبت نام خیلی خوشحال بود که در این رشته پذیرفته شده است و به آرزویش که همانا کمک به بیماران بود، رسیده است. وی در سال 95 از دانشگاه آزاد کرج فارغ التحصیل شد و دوران طرح خود را در بیمارستان امام حسن(ع) نظرآباد گذراند سپس در بیمارستان امام حسین(ع) مشغول به خدمت شد.

از اخلاقیات بارز این شهید که خیلی واضح بود آرامش و تسلط در حین کار بود که فارغ از هرگونه حاشیه کار خود را انجام می داد، مطلقأ اهل غیبت نبود و در کار دیگران دخالت نمی‌کرد که مبادا دل کسی شکسته شود.

شهید باقری در حین خدمت به بیماران بخش ICU بیمارستان امام حسین(ع) کرج در بیست و هشتم مرداد ماه 1399،  خود نیز به بیماری کرونا مبتلا و در بیمارستان امام علی(ع) کرج در سوم شهریور ماه 1399 به درجه فیض شهادت نائل آمد.

*********

*********

********

«خدیجه باقری» خواهر شهید مدافع سلامت «کبری باقری» می‌گوید: «در محل کارش هر وقت کودک افغانی یا کودکان خیابانی می‌آوردند برخی از همکاران چون می‌دیدند وضعیت مناسبی ندارد و ممکن است بیماری واگیردار باشد آنجا را ترک می کردند اما او به کارش با روی باز ادامه می داد. او فرشته‌وار خدمت می‌کرد و خدا برای قلب پاکش شهادت را نصیب او کرد.»

به گزارش نوید شاهد البرز؛ خدیجه باقری خواهر شهید مدافع سلامت «کبری (مونا) باقری» خواهرش را برای مخاطبان نوید شاهد این‌گونه معرفی می‌کند: خواهرم، مونا کوچکترین عضو خانواده‌مان بود که ۱۷بهمن 1366 با حضور و وجودش به خانه ما گرمای بیشتری بخشید. او تحصیلات دوره‌ی ابتدایی و راهنمایی را در کرج با موفقیت پشت سر گذاشت.

پدرمان از جانبازان شیمیایی جنک تحمیلی بود و بعد از سال‌ها صبوری در برابر آلام ناشی از عوارض شیمیایی ۲۲بهمن ۱۳۸۳چشم از دنیا فروبست و به هم‎رزمان شهیدش پیوست. فقدان پدر خواهرم را که بسیار به او وابسته بود، رنجاند.

او دوم دبیرستان به دلیل فشار روحی وارد شده از درگذشت پدر از ادامه ی تحصیل باز ماند تا اینکه با یاری و دلسوزی بی‌حد و اندازه مادر‌ و همچنین ناظم مدرسه شان توانست دیپلم بگیرد و همچنین در آزمون پرستاری پذیرفته و به شغل شریف پرستاری مشغول شود.

خدیجه باقری از ایثار و جانبازی پدرشان که در دوران دفاع مقدس به درجه جانبازی رسیدند، نیز چنین بیان می کند: پدرم از جانبازان جنگ تحمیلی بود. او از همان لحظه آغاز جنگ تحمیلی به صورت داوطلبانه در خط مقدم جبهه‌های جنگ مشغول به دفاع از ناموس و سرزمین خود بود و در عملیات والفجر پنج در شلمچه به سختی شیمیایی شد. بعد از جنگ در کنار او درس صبوری و گذشت را آموختیم. 

 

باقری دلسوزی و مهربانی را از ویژگی های اخلاقی خواهر شهیدش می داند و اظهار می کند: ویژگی دلسوزی و مهربانی بود که با روحیه گذشت و ایثار در او پیوند خورده و از او یک پرستار وظیفه شناس ساخته بود. او از همان کودکی به پرستاری علاقه داشت از آنجایی که خود چهره‌ی بسیار زیبا و مهربانی داشت واقعا پرستاری به او می آمد.  

وی ادامه می دهد: به طور قطع از آنجایی که ما در خانواده ای ایثارگر بزرگ شدیم، خواهرم با واژه شهید، غریب و بیگانه نبود بلکه الفت خاصی به این فضا داشت. یادم می‌آید که همین اواخر روزی در مجلسی از یک شاعر خواست که در مورد یک شهید بی سر شعری بسراید.

این خواهر شهید مدافع سلامت با اشاره به وظیفه شناسی و شجاعت خواهر شهیدش می گوید: او با ویروس کرونا و شیوع این بیماری آشنا بود اما داوطلبانه در بخش ویژه کرونا خدمت می کرد با اینکه می دانست چه خطری تهدیدش می کند. این شجاعت برای من که با او بزرگ شده بودم عجیب بود. در آن زمان اسم کرونا هم وحشتناک بود اما می دیدم که چگونه با جان و دل وظیفه خود را انجام می داد. در محل کارش هر وقت کودک افغانی یا کودکان خیابانی می آوردند برخی از همکاران چون می دیدند وضعیت مناسبی ندارد و ممکن است بیماری واگیر دار باشد آنجا را ترک می کردند اما او به کارش با روی باز ادامه می داد. او فرشته‌وار خدمت می‌کرد و خدا برای قلب پاکش شهادت را نصیب او کرد.

خواهر شهید مدافع سلامت در پایان افزود: برای مردم کشورم آرزوی سلامتی و بهروزی دارم و از مسئولان می خواهم که ایثار و از خود گذشتگی مدافعان سلامت این روزهای بحرانی را فراموش نکنند.

گفت‌‎وگو از اباذری