شهید آقایی-سیدحسین

شهید سیدحسین آقایی

نام پدر: میراسماعیل

نام مادر:صفیه شهیدی

تاریخ تولد: 3-5-1342 شمسی

محل تولد: تهران

سن:25سال

تحصیلات:کارشناسی از دانشکده افسری

متاهل و صاحب یک فرزند

کادر ارتش

فرمانده گروهان

لشگر77 خراسان

تاریخ شهادت : 21-4-1367 شمسی

عملیات سراسری رژیم صدام

محل شهادت : موسیان-شرهانی

گلزار شهدا: جاویدالاثر

 

 

 

 

 

 

سلام علیکم
با عرض سلام به محضر مقدس صاحب الزمان(عج) و رهبر پرخروش ملت ایمان و شهیدان عالی مقام و بزرگ رزمندگان اسلام.
و با درود بیکران بر شما خانواده بسیار عزیز و مهربانم و با امید به صحت و سلامتی کامل برای یکایک شما که در اعماق قلبم جای دارید .
باری با تمام آرزوها و شیفتگی‌های خود نسبت به امر جهاد فی سبیل الله، بالاخره عنایت الله تعالی سایه خود را بر سر این عبد حقیر افکند، و هم اکنون در کنار جوان استوار و دلاوری قرار دارم که حفظ و حراست دین و مملکت بر عهده آنان هست، والحمدلله در نهایت سلامتی و تندرستی می‌باشم و از این بابت جای هیچگونه نگرانی نیست.
مزید اطلاعتان عرض می‌کنم که در حال حاضر که مزاحم اوقاتتان می‌شوم و چون گذشته موجبات ناراحتی یکایک شما به ویژه مادر بزرگوارم را فراهم می‌سازم، در سمت م. ف . گر 3 کد 791 تکاور ل 77 پیروز ثامن الائمه انجام وظیفه می‌نمایم که از نظر موقعیت در نزدیکی قرارگاه لشگر واقع شده است که مسافت زیادی را با خطوط مقدم راه از نظر زمان مرخصی هنوز اطلاعی ندارم. که انشاءا... در آن زمان بیشتر برایتان صحبت خواهم کرد. فی‌الحال دست شما گل‌رویان را بوسیده و برایتان آرزوی سلامتی و موفقیت را خواهانم. از قول بنده هر آن کسی که نامم را ‌آورده سلام برسانید. والسلام.
العبد الاحقیر سیدحسن

1366/4/27

 

 

 

 

 

بازنویسی وصیّت :
سلام و درود به منجی عالم بشریّت و مقام آن حضرت (عج) و شهدای والامقام و بزرگ دلیران جبهه‌های نبرد و سلامی گرم بسوی خانواده ی عزیز و ارجمندم و با امید به سلامتی کامل و موفّقیّت و پیروزی در تمامی طی حل زندگی برای شما دلبندان إن شاءالله.
باری روزها از پی هم سپری می‌شوند و محبّت ها و کرامت های وجودی شما در این مناطق بیشتر برایم متجلّی می‌شود، و هر لحظه بیشتر خود را مدیون الطاف شما می‌دانم. به هر حال از ایزد منّان تقاضای عفو اعمال ناپسند خود و طالب رضای همیشگی او هستم و پیوسته استدعای من که از بندگان عاصی‌او هستم از شما نور چشمانم، دعای خیر بوده و هست إن شاءالله.
آنچه در این اثنا برای تقرّب هستند می‌توان بیان کنم همانا ذکر و یاد پروردگار است. از حضور شما تمنّا دارم تا جایی که قادر هستید از مسایل پیش پا افتاده دنیوی به آسانی گذرکنید و خود را درگیر این سفر زودگذر ننمایید که عمرِ کوتاه مَجال رسیدگی به آن مطالب عبث و بیهوده را نخواهد داد. لذا با زبان، با عمل، در قلب، در حال ایستادن، نشستن، خوابیدن، فکر کردن، و کلیّه ی اعمال روزمرّه را ذکر الله و روح الله قرار دهید، باشد که آنچه نوشتم اول در خودم مؤثّر باشد و از ریاکاری محسوب نگردد. إن شاءالله.

 

 جسم و بدن مؤمن در میان مردم و روح او نزد خدا سیر می‌کند.

 

 در انتها چشمان در انتظار لقاءالله و سعادت ابدی است. از قول من هر آن کسی که نامم را آورده سلام برسانید، از همین جا چهره ی منوّرتان را می‌بوسم و به خدا می‌سپارم.  

                                                                              العبد الاحقرسیّدحسن 1366/4/27