شهید خلیلی ابیانه-علیرضا

شهید علیرضا خلیلی ابانه

نام پدر: مهدی

تاریخ تولد: 24-8-1344 شمسی

محل تولد: تهران 

تاریخ شهادت : 15-6-1359 شمسی

محل شهادت : مریوان

گلزار شهدا: امامزاده محمد 

البرز - کرج

شهید «علیرضا خلیلی»، بیســت و چهارم آبان 1344، در شهرســتان تهران چشــم به جهان گشود. پدرش مهدی و مادرش اشــرف نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. آهنگر بود. از سوی ســتاد فدائیان اسلام در جبهه حضور یافت. پانزدهم شــهریور 1359، با سمت نیروی واحد مخابرات و بی‌سیم‌چی در مریوان توسط نیروهای ضد انقلاب به شهادت رسید. پیکرش را در امامزاده محمد  به خاک سپردند.

 

شهید علیرضا خلیلی در سال 1344 هجری شمسی در خیابان غیاثی تهران متولد شد و از اوائل کودکی بچه پرتلاشی بود و همیشه در پی کارهای سخت و دشوار بود و مایل بود تا مسئولیت‌ها را باو محول نمایند و در سال 1356 و در شروع بیداری ملت ایران و آگاهی طبقه مستضعف و بپاخواستن برعلیه ظلم طاغوتیان، نامبرده برای روشن شدن ذهنش بیشترین وقتش را در مساجد تهران میگذارند و شبها با چند نفر از دوستانش برای نوشتن اعلامیه‌های دیواری در خارج از خانه بسر میبرد و اینکارش تا سال 1357 سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران برهبری امام خمینی ادامه داشت.

پس از آن مدتی در کمیته اسلام آباد کرج، البته بخاطر کمی سن با ضمانت پدر و مادرش و سپس در سازمان فدائیان اسلام عضویت پیدا کرده و در آنجا باوجود کمی سن خواهان اعزام به غرب کشور بود و همیشه از اینکه گروهی ضد انقلاب در کردستان دست به آشوب زده و او و امثال او میخواهند و میتوانند بآنجا بروند ولی نمیفرستند عذاب میبرد. 

 پس از تلاش بسیار در اواخر سال 1358 هجری شمسی به غرب کشور اعزام شد و مدتی در قصر شیرین و سپس در مهاباد بود و در مدت شش ماه که آنجا بود فقط دو مرتبه به کرج آمد و برای آخرین مرتبه که آمد ساعت شش صبح بود که هنگام ورود به خانه خطاب به پدر و مادرش میگوید که بلند شوید آمده ام شماها را ببینم و بروم.

با اینکه از طرف خانواده اصرار زیادی میشود شهید زیربار نمیرود و میگوید که امروز روز مهمی است و باید حتما بروم و پس از خداحافظی میرود و بالاخره ساعت 4 بعداز ظهر روز 14/6/1359 در مریوان همراه با چند نفر از برادران سپاه هدف خمپاره مزدوران آمریکای جنایتکار قرار می‌گیرند و بدرجه رفیع شهادت نائل میگردد و بآرزوی خودش میرسد. با درود بروان تمامی شهدای انقلاب اسلامی ایران و آرزوی طول عمر برای رهبر مستضعفین جهان  

  خانواده شهید علیرضا خلیلی ابیانه    

در ادامه متن وصیت‌نامه شهید «علیرضا خلیلی» را بخوانید.
شهادت عشق است و حالا شما ما را از معشوق می‌ترسانید. (شهید مظلوم بهشتی)

خدمت پدر و مادر عزیزم انشاء الله از نوشتن این وصیت‌نامه ناراحت نشوید، این را برای آن‌هایی نوشتم که شهادت را و یا مرگ را چیزی می‌پندارند. 

پدر و مادر عزیز! این را برای آن نوشتم، شما که می‌دانید، ولی آن‌هایی که نمی‌دانند من راه خود را انتخاب کرده‌ام و بهترین مرگ و زندگی را یافته‌ام و نکند که کسی بگوید که چشم بسته این راه را رفت و این را بدانید که من به آرزویم رسیده‌ام و شما اصلا در مرگ من گریه نکنید، چون این تنها من نیستم که این راه را انتخاب کرده‌ام بلکه از انقلاب امام حسین(ع) تاکنون هزاران نفر از این راه استقبال کرده‌اند و خواهند کرد و شما اگر مقداری به اسامی آن‌ها توجه کنید، می‌بینید که من در قیاس با آن‌ها هیچ نیستم و افراد این مملکت هستند که آرزوی شهادت را دارند و شما باید خوشحال باشید که از عاشقان شهادت، یک نفر به آرزوی خود رسید و شما سعی کنید زیاد برای من خرج نکنید؛ فقط تنها خواهشی که دارم اینست که از دوستان من پذیرایی کنید و بدانید که آن‌ها هم مثل خود من هستند. 

در ضمن تلاش کنید تا زندگی را همیشه وقف مردم و مملکت کنید تا ضدانقلابیون نتوانند بهانه‌ای داشته باشند و از نقاط ضعف سوء استفاده کنند و این انقلاب را به نابودی بکشانند. طول عمر خمینی کبیر را همیشه از خدا بخواهید تا خون شهیدان راه حق پایمال نشود .

در ضمن چشمانم باز است! اگر کسی به شما گفت که کورکورانه در این راه رفته است، به او بگویید: با بیداری و شناخت کامل این راه را انتخاب کردم.
پیروز باد مبارزات ملت مسلمان ایران به رهبری امام خمینی(ره)
مرگ بر آمریکا و مزدورانش