شهید یاری-محمد

شهید محمد یاری
نام پدر: محمدصادق

شغل: کارگرکارخانه بنیادرنگ
تاریخ تولد: 12-3-1320 شمسی
محل تولد: لرستان - ازنا

متاهل

سن:45سال

جهادسازندگی
تاریخ شهادت : 25-3-1365 شمسی
محل شهادت : مهران
گلزار شهدا: امامزاده محمد

البرز - کرج

 

شهید «محمد یاری»، دوازدهم خرداد ۱۳۲۰، در شهرستان بروجرد دیده به جهان گشود. پدرش محمدصادق و مادرش کشور نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. کارگر کارخانه بود. سال ۱۳۴۸ ازدواج کرد و صاحب دو پسر و چهار دختر شد. از سوی جهادسازندگی در جبهه حضور یافت. بیست و پنجم خرداد ۱۳۶۵ با سمت جهادگر در جزیره مجنون عراق با اصابت ترکش به سر شهید شد. پیکر وی را در امامزاده محمد(ع) شهرستان کرج به خاک سپردند.

 

«محمدحسن مقیسه» در «ستارگان راه» روایتی خواندنی از این شهید گرانقدر را منتشر می‌کند:

«آمــدِه بودنــد تــا گلبرگ‌هــای تــازه جان گرفتــه در صبــای انقــلاب اســلامی را بــا هُــرم حلقـوم پـر از تعفّنشـان پرَپـر کننـد، امّـا اگـر می‌دانسـتند بـه سـرزمینی قـدم می‌گذارنـد کـهِ غیـرت وُ شـجاعت، در سـرَتاپای مردمـش مـوج می‌زنـد، شـاید نمی‌آمدنـد؛ اگـر می‌دانسـتند کــه بــه ســرزمینی قــدم می‌گذارنــد کــه مردانــی ماننــد محمّــد یاری‌هــا را در دامــن خــود پرورانـده کـه داشـتن شـش فرزنـدِ از آب و گِل در نیامـده را بهانـه نمی‌کنـد بـرای در خانـه مانـدن، شـاید نمی‌آمدنـد؛ و اگـر می‌دانسـتند کـه کسـانی چـون محمّـد یاری‌هـا نمی‌گذارنـد کـه فرمـان امـام خمینـی (ره) بـر زمیـن بمانـد، شـاید نمی‌آمدنـد؛ اگـر می‌دانسـتند کـه کسـی مثــل محمّــد یــاری دِل بــه بیابــان مبــارزه بــا رژیــم پهلــوی زده و نوارهــا و اطّلاعیه‌هــای امــام را در آن روزگار وحشــت پخــش کــرده و حــالا ترســی نــدارد کــه بخواهــد از هجــوم دشــنه‌های دشــمن عقــب بنشــیند، شــاید ... اگــر... اگــر...، کــه نمی‌دانســتند و ... چــه بســا نمی‌خواســتند بداننــد.
امّـا جـدای از ایـن از خـود گذشـتگی، مـنِ نویسـنده بـا گـذر از زندگـی سراسـر رنـج ایـن بزرگمــرد کــه کارگــر ســاده‌ای در یکــی از کارخانه هــای رنگ‌ســازی بــود، بهتــر دیــدم کــه خواننـدۀ کتابـم را بـا چنـد نکتـه مهـمِّ تربیتـی ـ دینـی کـه در وصیت‌نامـه‌اش آمـده آشـنا کنـم کـه امـروز هـم کارسـاز اسـت؛ هـم در بیـن مـردم، هـم بـرای جامعـه و هـم بـرای آینـدگان:

از شـما همسـر گرامـی‌ام می‌خواهـم کـه بـا صبـر و تحمّـل، بچّه‌هـا را بـه ثمـر برسـانی کـه دنبـال روِ راه مـن باشـند.»

منبع:نوید شاهد البرز