وصیتنامه شهید محمّد تقی ابراهیمی کوکدرق

نام شهید :  محمّد تقی  ‌ابراهیمی کوکدرق                                        

فرزند :  احمد 

تاریخ تولّد :   01/01/1344

تاریخ شهادت :  10/02/1361                                            

محلّ شهادت :  شلمچه

نشانی مزار :  بهشت زهرا (س) - تهران                                      

ارگان اعزامی :  بسیج

مسئوولیّت در جبهه :  رزمنده

 

اصل وصیّت : در صفحه شهید

بازنویسی وصیّت :

بسم رب الشهدا و الصدیقین

پدرم! تویی که مانند ابراهیم فرزندت را به قربانگاه فرستادی و اسماعیلت قول می دهد که از میدان قربانگاه فرار نکند. مادرجان! تویی که من را در دامن پاکت بزرگ کردی و تقدیم اسلام و قرآن و راه الله کردی. مهربان مادرم! وصیّتم به تو این است که فرزندانت را طوری تربیت کنی که بسوی حزب الله بروند. خواهرجان! سعی کن همیشه دستورات اسلامی را رعایت کنی تا پاک دامن بمانی، می خواهم همچون زینب (س) باشی و او را بشناسی. برادرانم! بدانید که فقط اسلام حق اسلام است و من اسلام را از خمینی آموختم. سعی کنید همیشه به حرف های امام توجّه و بدان عمل کنید که اسلام حقیقی در آن است. من امیدوارم با این وصیّت نامه ای که می نویسم بتوانم حداقل چند نفر گمراه را به راه مستقیم بیاورم. شهادت حرکتی است شتابدار بسوی معشوق که نصیب هر کس نمی شود، ما باید سعی مان  برآن باشد که بتوانیم رضای خدا را بدست آوریم تا ما را قبول کرده و عاشق ما شود. به طور ساده بگویم که جبهه وسیله ای است برای شهادت یعنی دکّانی است که خداوند صاحب آن است یک  نفر مو قعی به جبهه می آید یعنی اینکه جان خودش را در دست قرار داده و  می گوید ای خدای بزرگوار! این جان فروشی است و اینجاست که خداوند باید قبول کند. اینجاست که خداوند شهید می کند یعنی قبول می کند و شهادت آخرین درجه ی کما ل است. و شما آنقدر خود را  بسازید و آنقدر پرهیزکار شوید که اگر به جبهه نیامدید در همانجا هم شهید شوید. همیشه سعی کنید همه ی کارهایتان برای خدا باشد و رضای خدا را بدست آورید. شما یک لحظه به آخرت خود فکر کنید آیا انسان برای همیشه زنده می ماند؟ جوابش مشخص است، نه! پس انسان می میرد پس چه بهترین راه رفتنی و بهترین راه مردن را که شهادت است انتخاب کند. و یک بار دیگر به آخرت فکر کنید با خودتان فکر کنید به خودتان بگویید که آیا خداوند شما را آفرید برای چه؟ آیا خداوند انسان را سرخود رها می کند فکر نمی کنید در آخر هر کاری باید امتحان بدهید؟ پس بیایید کاری کنیم در این امتحانی که خداوند می گیرد قبول شویم. گاهی خداوند انسان را تشنگی، گاهی گرسنگی، گاهی در سختی زندگی، گاهی در جهاد و گاهی در نفس امتحان می کند. در داخل خودتان بروید آیا ببینید می توانید دراین امتحان قبول شوید؟ فکر کنید بگویید موقعی که ما مُردیم و رفتیم در روز آخرت به مالک یوم الدین به صاحب روز قیامت و آخرت چه جوابی خواهیم داد؟ و چه خواهیم گفت؟  چه می توانیم بگوییم؟ آیا می توانیم بگوییم خداوندا تو مرا آفریدی ولی من در آن دنیا جز گناه کاری دیگری نکردم!؟ یا اینکه با سربلندی و افتخار بگوییم در راه تو جان دادم و در آن دنیا هم بالاتر از جان چیز دیگری نبود  بشما بدهم و در برابر خداوند روسفید باشیم. پس بیایید کاری کنیم که درآخرت با سربلندی و افتخار جواب دهیم و در برابر خداوند روسفید باشیم. و من از همه می خواهم که به ریسمان خدا چنگ زنید و از تفرقه بپرهیزید و گرنه مدیون خون شهدایید و آنچنان بر سر شما خواهد آمد که یزیدیان به شما حاکم باشند. ای منافقین و سنگ اندازان بین راه انقلاب، آیا هزاران هشدار و کرامت و معجزه در این انقلاب شما را هوشیار نکرده؟ تا کی می خواهید رذالت کنید و از امام و اسلام محروم باشید؟ سعی کنید و به سیل خروشان انقلاب بپیوندید و اِلّا ترازوی عدل الهی و عذاب دوزخ در انتظارتان می باشد. و چگونه می خواهید درآخرت به خداوند جواب دهید! شرم کنید آنقدر شهید دادیم اینقدر خون دادیم باز حیا نمی کنید! باز می خواهید زیر سلطه باشید! یا خودتان می خواهید سلطه باشید. بیایید بخاطر احترام به خون این شهیدان هم که شده توبه کنیم و به خدا بگوییم توبه از من و بخشیدن از تو. و آنقدر به این امّت و به انقلاب و اسلام و به امام خیانت نکنیم و توبه کنیم که خداوند توبه پذیر است. همانا که امام باقر (ع) می فرمایند: آن کسی که از گناه خویش توبه کند مانند کسی است که گناه نکرده باشد امّا آن کسی که استغفار کند ولی باز هم ازگناه خود دست برندارد همانند کسی است که خود را مسخره کند. و خداوند در جای دیگری می فرماید هر کس پیش من آید و از نافرمانی هایی که از من کرده است شرمنده باشد و حیا کند من او را می آمرزم و بر آنانکه گناهانشان را حفظ کرده اند فراموشی می افکنم. به همین دلیل هر چه آدمی از تظاهر به گناه خودداری کند بار گناهش سبکتر است زیرا هم نشانه آن است که او یک نوع شرم و حیا ازکار زشت دارد و هم با گناهِ پنهان خود مایه ی شیوع گناهان در بین دیگران شده است. البتّه پشیمانی از گناه باید واقعی باشد بدانگونه آدمی را مصمّم به ترک گناه کند.                 پس چرا باید ما در خواب غفلت باشیم!؟ بیایید از خواب غفلت و خواب خرگوشی بیدار شویم و راه اسلام که  آخرش به الله می پیوند بپیوندیم. من این وصیّت نامه را می نویسم صددرصد می دانم که شهید می شوم و شهادت افتخار من است. ضمنا 30تومان به رحیم قره داغی منطقه 5 بدهکار هستم آن را به او بدهید و من از کلیّه ی برادران و آشنایان طلب حلالیّت می کنم و امیدوارم خداوند همه ی شما را حمایت کند. در آخر از شما می خواهم جسد مرا در بهشت زهرا (س) دفن کنید. والسّلام.                

پیام شاخص شهید بزرگوار بر اساس متن وصیّت نامه و مطابقت با آیات و روایات

 

رضـای خـدا

 

پیام شهید:  سعی کنید همه ی کارهایتان برای خدا باشد و رضای خدا را بدست آورید. شما یک لحظه به آخرت خود فکر کنید. آیا انسان برای همیشه زند ه می ماند؟ جوابش مشخص است، نه! پس انسان می میرد پس چه، بهترین راه رفتنی و بهترین راه مردن را که شهادت است انتخاب کند.

شاهد قرآنی: أَ فَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَ اللَّهِ کَمَنْ باءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصیرُ (آل عمران/162)

آیا کسى که خشنودى خدا را پیروى کند (در عبادت و بندگى و درستکارى کوشا و از رحمت خدا بهره‏مند باشد) مانند کسى است که به خشم خدا بازگردد (معصیت و نافرمانى نموده از رحمت خدا بى بهره شود) و جاى او دوزخ باشد، و (دوزخ) و چه بد بازگشتگاهى است.

شاهد حدیثی: عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ (ع) قَال: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ مَنْ طَلَبَ رِضَى اللَّهِ بِسَخَطِ النَّاسِ کَفَاهُ اللَّهُ أُمُورَ النَّاسِ وَ مَنْ طَلَبَ رِضَى النَّاسِ بِسَخَطِ اللَّهِ وَکَلَهُ اللَّهُ إِلَى النَّاسِ وَ السَّلَامُ‏.(الإختصاص، متن، ص225) 

حسین بن على (ع): بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ‏ الرَّحِیمِ، امّا بعد، هر که رضاى خدا جوید، در برابر خشم مردم، خدا آمرزش را کفایت کند. و هر که رضاى مردم جوید، در برابر خشم خدا، خدا او را به مردم واگذارد، والسّلام.

محمدتقی عزیز! شهادتت و اقتدایت به مولایت حسین (ع) مبارک باد!