شهید قربی-علی اشرف

شهید علی اشرف قربی

نام پدر: محمود

شغل : ستوان دوم ارتش

تاریخ تولد: 17-11-1329 شمسی

محل تولد: کرمانشاه

تاریخ شهادت : 19-6-1370 شمسی

محل شهادت : کرج

گلزار شهدا: بهشت زهرا سلام الله علیها

قطعه:27 ردیف:114 شماره مزار:1مکرر

تهران

شهید علی اشرف قربی فرزند محمود در تاریخ 17/11/1329 در کرمانشاه در خانوادهای متوسط و مذهبی دیده به جهان گشود . وی پس از سپری کردن دوران کودکی در آغوش گرم مادری مهربان و دلسوز و پدری زحمتکش و فداکار ، در سن هفت سالگی جهت کسب علم ودانش به مدرسه رفت و تا کلاس سوم راهنمایی تحصیل نمود و سپس ترک تحصیل نمود . با مدرک سیکل وارد ارتش گردید و با آموزش های گوناگون به عنوان نیروی ستوان دوم ارتش مشغول به خدمت گردید. .

سرانجام بعد از چند سال خدمت در سال 1353 ازدواج نمود که ثمره ازدواجش یک دختر و چهار پسر

می باشد .  شهید در مرکز آموزش تکاور نزاجا درتاریخ 19/6/1370 در اردوگاه سد کرج به منظور آموزش نفرات جهت اجرا عملیات مانور هفته دفاع مقدس در حضور فرماندهی و معاونت و سایر مسئولین مرکز تکاور به هنگام قرار دادن و بستن کولاس توپ 104 ، بدون کشیدن ماشه گلوله شلیک و بر اثر آتش عقبه به همراه 2 تن دیگر به درجه رفیع شهادت نایل گردید .

روحش شاد و یادش گرامی باد.  

 

باز نویسی وصیّت:

بسم الله الرحمن الرحیم   

با نام خداوند هستى بخش عالم، آنکس که جان مى دهد و جان مى گیرد، سخن را آغاز مى کنم. انتهاى زندگى انسان فانى است و چه بهتر که هر کس به فکر دنیای دیگر خودش باشد و این حقیقت را بپذیرد اگر این حقیقت در سنین جوانى پذیرفته شود لغزش انسان به ندرت پیش مى آید. البته انسان فراموشکار و خاطى است غرض از این مکتوب وصیّت است نه نصیحت، که هر انسان مسلمان آنرا باید بنویسد چه بسا عمر کفاف ندهد.

براى یک نظامى که در جبهه هاى حق علیه باطل مى جنگد داشتن وصیّت نامه امرى است لازم و ضرورى. البتّه نظامى ها اکثرا چیزی ندارند که بتوانند روى مادّیات آن حساب کنند یا بهتر بگویم داراى مال و منال دنیایی نیستند. خانه اى نیمه ساز که فعلا متعلّق به من است در آینده (پس از فوت من ) به همسر و بچّه هایم تعلّق دارد و بقیّه ی زندگى که شامل سه تخته فرش و یخچال و فریزر و تلویزیون مى باشد متعلّق به همسرم مى باشد. پول نقد و چیز دیگرى ندارم فقط حقوق است که آن‌هم براى امرار معاش آنها لازم است و به هیچ کس بدهکار و از هیچ کس طلبکار نیستم. فقط از همگی خواهش میکنم که مرا حلال نمایند. والسّلام

با یاد خداى بزرگ و با درود و سلام به ارواح پاک شهداى گرانقدر انقلاب اسلامى و با تهیت به رهبر کبیر انقلاب و صیت نامه مورخه 1/3/64 بقوت خود باقى است گر چه من بارها در جبهه ها مرگ ر ادر کنار خود احساس کرده ام ولى معیشت الهى این بوده که زنده بمانم شاید من هنوز آن لیاقت و شایستگى را پیدا نکرده ام که به آن قله رفیع دست پیدا کنم . 7/11/66