شهید محمودی دارانی-عبدالرضا

شهید عبدالرضا محمودی دارانی

نام پدر: صدرالله

تاریخ تولد: 1-12-1340 شمسی

محل تولد: همدان - تویسرکان

متاهل و صاحب دو فرزند

سرباز ارتش

تاریخ شهادت : 17-8-1361 شمسی

محل شهادت : دهلران

گلزار شهدا: جاویدالاثر

نویدشاهد البرز:

شهید«عبدالرضا محمودی دارانی» فرزند صدرالله درتاریخ اول اسفندماه 1340 ، در «تویسرکان» در یک خانوادة مؤمن و مذهبی دیده به جهان گشود. وی دوران کودکی خویش را در آغوش گرم مادری مهربان و دلسوز و پدری زحمتکش و فداکار سپری نمود تا اینکه به سن هفت سالگی رسید و جهت کسب دانش و معرفت وارد کانون فرهنگی و آموزشی که همان مدرسه است شد و تحصیلات خود را تا کلاس دوم راهنماییی ادامه داد و سپس ترک تحصیل نمود و جهت امرار معاش زندگی به شغل لوله کشی پرداخت. تا اینکه پس از پیروزی انقلاب در سال 1360، به خدمت مقدس سربازی اعزام گردید و در سال 1361 طبق سنت دیرینة پیامبر ازدواج نمود که ثمرة ازدواجش دو فرزند می باشد پسر و دختر است و شهید« عبدالرضا محمودی دارانی» سرانجام در تاریخ هفدهم آبان ماه 1361، در منطقة موسیان بر اثر حمله دشمن جاویدالاثر شد.

شهید«عبدالرضا محمودی دارانی» در وصیت نامه اش چنین می نگارد:

بسم الله الرحمن الرحیم

«واذکرونی و اذکر کم»

خدایا! خودت در قرآن فرمودی در دنیا به یاد من باشید که من در آخرت به یاد شما باشم .

با سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و درود بیکران به روان پاک شهیدان کربلای ایران و با سلام به امت شهید پرور و همیشه قهرامان ایران زمین و با دادن پیام حقیر به امت هوشیار که هر لحظه بیداری و وحدت یگانگی خویش را حفظ و شعار مرگ بر امپریالیسم آمریکا از خاطر نبرید.

ضمن سلام بر پدر و مادرم و برادران و خواهرانم این وصیت نامه را شروع می کنم خواهشی که از شما عزیزان دارم این است که اگر می خواهید روح من در آرامش باشد همیشه پیرو خط رهبر بزرگ و راه اسلام را همیشه پیش بگیرید.

در ضمن نماز را سعی کنید که تا جایی که ممکن است با جماعت بخوانید و از خواهرانم و برادرانم می خواهم که به فرزندانشان درس قرآن بیاموزند و دیگر اینکه از شما می خواهم که جنازه من را در هر جا که خودتان صلاح می دانید خاک کنید و به نظر من بهتر است در جایی که شهدای دیگر دفن شده اند مرا خاک کنید و همیشه سعی کنید که سر نماز برای آمرزش روح شهدا دعا کنید و از خدا طلب آمرزش نمایید.

دیگر اینکه از شما می خواهم که برای من گریه نکنید و سعی کنید تا جایی که امکان دارد از همگی قوم و خویشان و سایر همسایگان دوستان حلال خواهی کنید  و اگر در زندگی من چیزی باقی ماند و شما می توانید نام فرزندی که در راه است اگر پسر بود رضا و اگر دختر بود زینب بگذارید و در تربیت فرزندم بکوشید و سعی کنید که فرزندم فرد مفیدی برای جامعه باشند. خدا یار ونگهدار شما باشد.

عبدالرضا محمودی چهارم آبان ماه 1361

فرو مگذار دستم گیر یارب

چو در جانم نماند در آن لقا هوش

تو در جانم مکن نامت فراموش

خداحافظ به امید دیدار آخر